Bir gün gelir başka yerler gezersen,
Gönlünde bir yabancılık sezersen,
Annesinden ayrı düşen bir yavru
Gibi sızlar küçük kalbin; işte bu
Vatan sevdasıdır. Bu söze inan:
Hepimiz annesidir bu vatan.
Uzaklardan dönüyorken vatana,
Rüzgar bir hoş koku getirir sana.
Dalgaların lisanından anlarsın,
İstersin ki gemi uçsun, yaklaşsın
Bir minare gözükürken sislerden,
Kalbin taşar içindeki hislerden
Bir fena söz işitirsen, iyi bil,
Beğenmeyen bizi Osmanlı değil.
Bir yabancı gelir seni kandırır,
Eğer derse bu memleket fenadır,
Darıl yavrum, onu sakın söyletme,
Toprağını hanilere çığnetme!
Bu İbrahim Alaatdin Gövsa’nın “Vatan” adlı şiiri. Vatan ne demektir? Vatan doğup yaşadığın yerdir. Mavi gökler, yeşil yerler, bize şarkı fısıldayan nehirler. Vatan budur işte! Yüreğine yakın, yüreğinin parçası olan yerler. Gözlerimi kapatıp “Vatan” deyince neleri düşünüyorum? Evimi, avlumu, okulumu, ailemi, köydeki dağları, babamla söylediğim “Anne”adlı şarkıyı... Bunların hepsi yüreğime yakın şeyler. Vatanın ne olduğunu ancak uzaktayken, yani yurt dışındayken anlayabilirsin. Mesela, benim ağabeyim Londra’da beş yıl yaşadı. Buraya gelince bana çok şey anlattı. Kırgızistanı çok özlediğini söyledi: Bizim dağlarımızı, havamızı, doğamızı...
Herkez “Vatan, vatan, vatan” diyor. Ama bugünlerde vatanın önemini anlayanlar çok az. “Vatan çalışkan insanları omzunda yükselir” sözü neyi anlatır? Bence bu sadece insanın yaşadığı yerle ilgili değil. Bu insanın kültürü, dili, ruhuyla ilgili bir şey. Örnek vereyim. İnsan doğuyor, yavaş yavaş yürümeyi, konuşmayı öğreniyor, büyüyor. Büyüdükçe insan ne yapmalı? Tabii ki çalışmalı. “Emek olmadan yemek olmaz.” diye bir söz var. Ama nerede, ne zaman, hangi şartlar altında çalışırsa çalışsın insan hiçbir zaman kendi kültürünü, kendi dilini unutmamalıdır. Aksine onları sürdürüp kendisinden sonraki nesillere aktarabilmeli. Bir örnek daha vereyim, şimdiki gençler hep batılılara benzemek istıyor. Tamam, yabancı dilleri öğrensin, yurt dışına gitsin, kendilerini geliştirsin, bu çok iyi ve önemli. Ama bazıları kendi kültürünü unutuyorlar, kendi dilini unutuyorlar, saygı bile göstermiyorlar. Benim bazı tanıdıklarım var. Ben Kırgızca konuşurken, kendileri Kırgız olup da “Lütfen Kırgızca konuşma” diyorlar. Ben çok şaşırıyorum. Nasıl kendi dilinde konuşmayacaksın? Bu bence çok saçma bir şey. Eğer böyle giderse, insanlar kendi kökünü unutacaklar. Unutmadan, çok çalışıp, kültürü geliştirip yaşarsak vatanımız yükselir.
İnşallah, gelecekte ben üniversiteyi iyi notlarla bitirip, iyi bir işte çalışıp, kendi vatanıma yararlı olacağım. Kültürümü, dilimi saklayıp, çocuklarıma da öğreteceğim.
Yazan:Begimay Cumaşova
Kırgızistan Türkiye Manas Üniversitesi
Okuman:Recep Yürümez
Konusu: “Vatan çalışkan insanların omzunda yükselir.” sözünden ne anlıyorsunuz? Yazınız
