Bir insanın yaşaya bileceği en kötü duygulardan biri olan pişmanlık, bir çaresizlik durumudur. İnsan geri dönüp pişman olduğu durumu düzeltmek ister fakat bu mümkün değildir. Bu da en kötü duygulardan biri olmasını açıklamaya yeter de artar.
Bu sebeplerdir ki pişman olacağı davranışları önceden bilip buna göre davranmalı ve o hatalara hiç düşmemelidir. Fakat elbette ki pişmanlık dünyanın sonu değildir. İnsan hemen kendini toparlamaya bakmalıdır. Tüm insanlar yaşamları boyunca kimi şeylerden pişmanlık duyarlar.
Benim de pişman olduğum durumlar olabilir. Mesala bazen anneme kızarım. Ama kızdıktan sonra her zaman pişman olurum. ‘’Keşke böyle söylemeseydim.’’diye düşünürüm. Bazen de arkadaşlarıma ve kardeşlerime kızarım. Onlarla kavga ederim. Ama sonra çok pişman olurum. Böyle düşüncesizce yaptığımız bir hareket hem kendimizi üzmemize hem de sevdiklerimize zarar vermemize sebep olur.
Çocukluğumda abimle kavga ediyorduk, dövüşüyorduk ve birbirimize kızıyorduk. Bazen onun söylediklerini dinlemiyordum. Ama o ilkokulu bitirip gittikten sonra yaptığım her şeye çok çok pişman oldum. Keşke öyle yapmasaydım, onu dinleseydim, keşke onunla kavga etmeseydim, dövüşmeseydim. Şimdi ben abimi çok özledim. Ben onunla en mutlu günlerimi geçirdim. Eğer benim geçmişe dönme imkanım olsaydı, ben kesinlikle abimle geçirdiğim zamanlara dönerdim... Ama iş işten geçirdikten sonra ne yaparsak yapalım o zamanlara bir daha geri dönemeyiz. Bardak kırıldıktan sonra parçalarını birleştirmek mümkün değildir. Bu nedenle bin kere düşünüp bir kere yapmak lazım. Bardak kırılmadan onu korumaya çalışmalıyız. Bu yüzden neler yapmış olsak da pişman olmayıp, kendimizi düzeltip, iyi bir hayat geçirelim.
Diana KANIBEKOVA - 02.02.2015
Kırgızistan Türkiye Manas Üniversitesi
Tesekkurler...
RSS beslemesi, bu iletideki yorumlar için