(Geniş zaman, -ip ulacı, -diktan sonra, +dan sonra, -ma eki)
FARE VE ARSLAN
Güneşli bir günde ormanlar kralı arslan öğle yemeğinden sonra bir ağaç gölgesinin altında güzel ve keyifli bir uykuya dalar. Küçük bir fare de arşlarım üstüne çıkıp dolaşmağa başlar.
Arslan hemen uyanıp sinirlenir ve minik fareyi yakalayıp onu yutmak için ağzını sonuna kadar açar. Bu sırada fare; "Lütfen, beni affediniz kralımız. Sizin bu iyiliğinizi hiç unutmam. Bir gün benim de size bir iyiliğim olur." diye yalvarır.
Minik farenin kendisine yardım etmek islemesi arşlarım çok hoşuna gider, pençesini açarak fareyi serbest bırakır.Bir zaman sonra arslan avcıların tuzağına düşer. Arslan çaresizlik içinde ölümü beklemeğe başlar. Tam bu sırada bizim minik fare oradan geçer ve tuzaktaki arslam görür. Vakic kaybetmeden tuzağın iplerini kemirmeğe başlar. Arslam tuzaktan kurtardıktan sonra ona dönerek "Küçük arkadaşlar büyük dostluklar yapar." deyip oradan uzaklaşır.
