Benim adım Gülnihâl. Ailemle beraber Yalova'da oturuyoruz. Ailemiz beş kişi. Annem, babam, ablam, ağabeyim ve ben. Babam öğretmen, annem terzidir. Ablam tıp fakültesini bitirdi ve stajyer doktor oldu. Ağabeyim ise fizik mühendisliğinde okuyor. Ben şu anda 17 yaşındayım ve lise ikiye gidiyorum. Gelecek sene üniversite sınavında başarılı olup hukuk fakültesinde okumak istiyorum.
Sizlere beş sene önce olan ve beni çok etkileyen bir anımı anlatmak istiyorum. Bir bayram günüydü. Sabah erkenden kalkıp kahvaltımızı yaptık. Hemen elbiselerimizi giyip evden çıktık, çünkü biz ailece bayramın ilk günü büyüklerimizi ziyaret ederiz. Hava çok güzeldi; bu yüzden yürümeye karar verdik. Oldukça neşeliydik. Ancak, neşemiz çok kısa sürdü, çünkü yolda bir çocuk gördük. Çocuk kördü ve karşıya geçmek istiyordu, ama orada oyun oynayan yaramaz birkaç çocuk onu birden yola ittiler ve sonra da gülüp alay ettiler. Tam o sırada bir araba çocuğa çarptı. Biz hemen koşup çocuğu arabayla hastaneye götürdük. Çocuğu ameliyat ettiler. Zavallı; ancak on beş gün sonra iyileşti. Ben her gün onu ziyaret ettim ve çok iyi arkadaş olduk. Şimdi hâlâ arkadaşız, işte ben bu olayı hiç unutmadım. Sizler de unutmayın ki; insanların kusurlarıyla alay edilmez.
* Başkasını düzeltmek istiyorsan ilk önce kendini düzelt.
Hz. Ömer(r.a.)
