Çocuk, babasından aldığı parayı vaktinden önce bitirmişti. Günlerdir almak istediği top için yeterli parayı biriktirememişti. Birkaç hafta sonra yaz tatiline girecekti. O bu konuda çok endişeleniyordu. Bunun için yeni kaynaklar arıyordu. Evlerine aylık olarak gelen derginin son sayısında "Her şeyin bir ücret karşılığında olduğunu" okuyunca sevinçle havaya sıçradı. Buna göre ailesine yaptığı yardımların da elbette bir karşılığı olmalıydı.
Çocuk bu fikirle harekete geçip yaptığı işlerin güzel bir listesini çıkardı. Bunların yanına da ücretlerini yazdı. Fırından ekmek almak için 3, çöp dökmek için 2, annesiyle pazara gitmek için 5 lira hiç de fazla sayılamazdı.
Aylık 10 lira tutan listeyi imzalayıp annesinin çantasına koydu. Bu akıllıca keşfinden dolayı gözleri parlıyordu.
Çocuk ertesi gün yatağının baş ucunda 10 lira ile birlikte küçük bir kâğıt parçası buldu. Kendi hazırladığı listeye benzeyen ve annesinin imzasını taşıyan bu kâğıtta:
"Seni hayatımı tehlikeye atarak dünyaya getirdim. Yıllarca besledim, büyüttüm, ilgilendim, bazen geceleri senin için uyumadım. Bunların karşılığı sadece sevgindir ve yanağından aldığım öpücüktür." yazıyordu.
Kazandığın parayı, güle güle harca yavrum.”
Yeni bir günün başlaması için, bir çok yıldızın batması gerekir.
M. İkbal
